Dnia 8 września, razem z dwoma towarzyszkami: Violante Parigiani i Luisa Migliacci, decyduje się na konsekrację Panu, tak powstaje rodzina zakonna Córek Bożej Opatrzności.  

Ojciec Święty Pius IX, powierza jej trudne kierownictwo Conservatorio della SS.ma Concezione znajdującym się w rzymskiej dzielnicy Trastevere, które przyjmowało osierocone na skutek cholery małe i duże dziewczynki „nieokrzesane, porywcze, krnąbrne i kłótliwe”.

Matka Elena Bettini, posunięta już w latach, ponawia prośby o zastąpienie jej w zadaniu kierowania Instytutem, kiedy ma to miejsce, w 1892 roku, jej serce przepełnia radość, klęka przed nową Przełożoną Generalną, która to obejmuje ją z nieskończoną wdzięcznością. Jest nią Matka Cherubina Camerata, która od dziecka pełną piersią oddychała Charyzmatem poprzez osobę Matki i nauczycielki, Eleny Bettini.

W nocy przyjmuje sakrament namaszczenia chorych, Matka Generalna Cherubina Camerata czuwa przy niej i modli się, jednak ogarnięta wzruszeniem, milknie; chora to zauważa i kiedy zostają same, mówi: „Matko Generalna, wydaje mi się Matka bardzo przygnębiona. Pełniąc tę funkcję, trzeba umieć ukrywać łzy. We wspólnocie każda siostra ma swoje trudności, przełożona, jak matka w rodzinie, musi rozumieć je wszystkie, a własne ukryć. Największym darem, jaki może uczynić swoim córkom, będzie zawsze pokój i pogoda ducha. Uśmiech będzie niczym promień światła w ich duszach, gdyż siostry, w życiu wyrzeczeniem i darem, jakich codziennie się od nich wymaga, potrzebują go. Nasza dobroć ma im przypominać tą Pana. Tylko w ten sposób otworzymy ich serce na dobro i popchniemy ku niebu… tak bardzo potrzeba dobroci na ziemi… dawajmy jej dużo… dopóki możemy”. W nocy, 21 grudnia 1894 roku wędrówka dobiegła końca, czuje zbliżające się kroki Oblubieńca, jej serce drży z radości, podczas gdy ostatnie spojrzenie szuka Krzyża, ale Zmartwychwstały, Miłość jej życia staje przed nią, w całym swoim blasku.