Ja, siostra Maria Josefina Nieto przeżyłam piękne doświadczenie dziecięcego zawierzenia naszemu Ojcu, który jest w niebie. Był rok 1997, udawałam się z obawą do mojej matki, która była bardzo chora i pilnie potrzebowała specjalistycznego badania lekarskiego. Doradzono mi dobrą lekarkę, ale wizyta u niej możliwa byłaby dopiero za rok i nie było żadnej możliwości, żeby ją przyspieszyć, wtedy ruszyłam w drogę i poszłam bezpośrednio do niej, modląc się w ciągu całej drogi z wielką ufnością w sercu.

Czułam się prowadzona za rękę przez Jezusa i zdałam się na Jego czułość z pogodną nadzieją.

Rozczarowujące było spotkanie z sekretarką lekarki, która mi powtarzała, coraz bardziej zdecydowanie, że wizyta w najbliższym czasie absolutnie nie była możliwa. Próbowałam uprzejmie nalegać, ale na próżno. Wychodziłam, kiedy otworzyły się drzwi do gabinetu lekarki, odprowadzała pacjenta po badaniu, zapytała, z czym przyszłam, spojrzała na mnie i powiedziała, że przyjmie moją mamę jeszcze tego samego dnia, wieczorem.

Możecie sobie wyobrazić moje wielkie zdziwienie, moje łzy wdzięczności, szczęście z doświadczenia ojcowskiego serca Boga. Od tamtej pory ta świadomość mi towarzyszy nawet wtedy, kiedy wokół wszystko wydaje się tonąć w mroku, z tą pewnością w sercu nie straszne jest nawet przechodzenie przez ciemny tunel.