Nasza historia zrodziła się z głębokiej i proroczej intuicji Ojca Lodovico Tommaso Marii Maniniego, barnabity, który dostrzegł pilną potrzebę uczynienia czegoś dla licznej grupy dzieci i młodzieży pozostawionej samej sobie na ulicy. Pewnej niedzieli, dokładnego dnia nie znamy, młoda dziewczyna, Elena Bettini, szła do kościółka Santa Maria del Pianto, na naukę katechizmu. Nagle rozpętała się gwałtowna burza, która zmusiła ją do szukania schronienia w kościele ojców barnabitów w San Carlo. Deszcz nie ustawał, więc Elena skorzystała z tego, by podejść do kratek konfesjonału, gdzie młody proboszcz, o. Manini czekał na tych, którzy potrzebowali dać się objąć nieskończonemu Bożemu Miłosierdziu.

Zaskoczyła go ta młoda dziewczyna, która otwierała przed nim swoje serce. Jej wiara prosta i radosna stanowiła odpowiedź na jego codzienną modlitwę, dlatego nie tracąc czasu, poprosił ją, by poświęciła swój wolny czas na zajęcie się licznymi dziećmi, które włóczyły się po ulicach dzielnicy w oczekiwaniu na szkołę, która zaoferowałaby im przyszłość i nadała życiu sens. Elena Bettini, usłyszała wtedy Boże wezwanie, czuła się taka mała i nieprzydatna, ale mogła liczyć na cudowne działanie Jego opatrznościowej miłości. Na zewnątrz znów zaświeciło słońce.

Z tego spotkania zrodziła się nasza rodzina zakonna, a ta historia, z jej blaskami i cieniami, licznymi ofiarami dnia codziennego, wśród radości z daru i ludzkich słabości, została napisana życiem wielu naszych Matek i sióstr, które nas poprzedziły i nadal jest pisana, dzień po dniu, przez każdą z nas, na drodze ubóstwa, w każdym czasie, aby głosić Ewangelię Opatrzności i o niej świadczyć.