Ja, siostra Maria Teresita de Jesús Mis Pech, dziękuję Panu sercem pełnym radości i wdzięczności za tyle błogosławieństw otrzymanych w ciągu życia. W chwili, w której czułam się daleko od Boga, czułam nostalgię, próbowałam Go szukać, nie wyobrażając sobie nawet, że to On mnie szukał i był blisko mnie; Jego opatrznościowa obecność była moim światłem. Stawiałam pierwsze kroki, kiedy dołączyłam do grupy apostolskiej, gdzie spotkałam jedną siostrę, która była dla mnie jak Jan Chrzciciel, ponieważ przez nią poznałam Córki Bożej Opatrzności, rodzinę zakonną, do której należę.

Tak zaczęła się dla mnie piękna przygoda, która napełnia znaczeniem moje życie. Pan udzielił mi wielu darów, które dotknęły moje serce poprzez liczne osoby, jakie pomogły mi w drodze często trudnej.

Pan wysłuchał moje pragnienie poznania Go, żebym mogła Go kochać każdego dnia bardziej i jeszcze dziś mnie zaskakuje! Teraz mogę stwierdzić z przekonaniem, że wszystko, co zostawiłam nie jest nic warte, ponieważ „drogocenną perłą” jest tylko On i poczucie bycia przez Niego kochaną. I tak mogę powiedzieć za św. Pawłem: „wyzułam się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskała CHRYSTUSA! (Flp 3, 8).

To przymierze miłości Pan przypieczętował ślubami wieczystymi 8 września 2018 roku: najszczęśliwszy dzień mojego życia, marzyłam o nim i oczekiwałam tak długo. Wspaniale jest wyśpiewywać moją wdzięczność wraz z Psalmistą: „Będę Cię sławił, Panie, z całego mego serca”

(Ps 137, 1).